De baby blijft huilen. Hilde haalt Rick uit zijn wiegje en zet hem in de kinderstoel.
‘Stil maar,’ zegt ze, terwijl ze zijn slabbetje omdoet. Ze loopt naar de magnetron en haalt het potje warme babyvoeding eruit. Even proeft ze of het de juiste temperatuur heeft, daarna pakt ze een lepel en loopt terug naar Rick.
‘Mama, ik verveel me,’ zegt Wendy die zit te wiebelen in haar stoel.
Hilde zucht en zet het potje op tafel, terwijl de baby weer begint te jammeren. Ze loopt naar de kast, haalt er een rode én een groene stift uit en een A4tje.
‘Hier, ga maar tekenen,’ zegt Hilde. ‘Mama is nu even druk.’
Wendy haalt haar schouders op en loopt naar de koffietafel.
Het is voor Hilde niet gemakkelijk. Sinds ze pleegouder van baby Rick is geworden, heeft ze geen tijd meer voor zichzelf. De klusjes blijven liggen, haar biologische dochter Wendy krijgt niet genoeg aandacht en Rick moet altijd worden verzorgd. Haar man Tom is nog op zijn werk en kan haar onmogelijk helpen.
Hilde pakt het potje babyvoedsel en voert de baby hap voor hap. Alles komt onder te zitten. Gelukkig is Wendy nu bezig, dus heeft Hilde wel even tijd om het op te ruimen. Nadat ze Rick in de babybox heeft gezet, veegt ze met een doekje langs de tafel. Haar rug doet nu al pijn, maar er is nog veel te doen. Tijd om te dweilen.
Ze pakt de mop, vult een bak met water en gooit er schoonmaakmiddel bij. Eerst Wendy’s kamer maar, want die heeft Hilde vanmorgen nog opgeruimd. Als ze eenmaal begonnen is, staat Wendy plotseling achter haar.
‘Mama, kijk eens! Mooi, hè?’ Ze laat de tekening aan Hilde zien.
‘Ja, mooi hoor. Hang maar aan de koelkast,’ zegt Hilde. Na nog geen tien seconden is Wendy alweer terug.
‘Mama, maar wat moet ik nu doen?’
‘Zoek maar wat om te spelen,’ antwoordt Hilde. Ze heeft het eigenlijk veel te druk om Wendy te vermaken en alles kost zo ongelooflijk veel tijd.
Wendy wil naar voren lopen, haar kamer in, maar Hilde houdt haar tegen. ‘Nee, dat kan niet. Mama is nu aan het dweilen. Er mag niet in je kamer worden gelopen.’
Wendy kijkt sip.
‘Nou, ga maar naar mijn kamer dan. Ga daar maar even spelen.’ Hilde ziet Wendy’s gezichtje gelijk opfleuren. Misschien dat het haar even bezig houdt. Hilde dweilt ondertussen Wendy’s kamer.
‘Schat, ik ben thuis!’ roept een stem. Het is Tom. Eindelijk is hij thuis. Gelukkig nog op tijd ook, want zo meteen komt de maatschappelijk werkster om te kijken hoe het met Rick gaat.
‘Fijn,’ roept Hilde. Op dat moment wordt er aangebeld.‘O, schat, wil jij even open doen?’ Hilde probeert zo snel mogelijk alle rommel van het dweilen op te ruimen. Het moet er zo schoon mogelijk uit zien.
‘Goedemiddag.’ Hoort Hilde iemand zeggen. Ze fatsoeneert haar haren en trekt haar kleding recht. Dan loopt ze naar de woonkamer.
‘Hallo,’ zegt Hilde en ze stelt zich voor. ‘Gaat u zitten.’
‘Wilt u een bakje koffie?’ vraagt Tom ondertussen.
‘Nee, dank u,’ zegt de medewerkster. Hilde komt tegenover haar op de bank zitten, terwijl Tom wat koffie voor zichzelf maakt.
‘En, hoe gaat het met de baby?’ vraagt de vrouw.
‘Ja, goed. Niets bijzonders,’ zegt Hilde met een gekunsteld lachje. De vrouw stelt hen meerdere vragen over het huishouden en de baby. Telkens als Hilde of Tom antwoord geven, knikt de vrouw alleen maar en maakt geluidjes die voor Hilde niet goed noch slecht klinken. Ondertussen schrijft de vrouw van alles op haar formulier.
‘En hoe gaat het met Wendy? Kan ze goed overweg met de veranderingen?’ vraagt ze.
Hilde was helemaal vergeten dat Wendy in hun slaapkamer aan het spelen was.
Opeens wordt het gezicht van de vrouw bleek en worden haar pupillen groot. Ze laat een pen uit haar hand vallen. De koffie die Tom aan het drinken was, giet hij, in plaats van in zijn mond, plompverloren over zijn shirt van schrik.
Wendy is net de kamer uitgelopen en vraagt: ‘Mama, wat is dit? Het lag onder je bed.’
In haar handen houdt ze met rode veertjes en zachte stof bekleedde handboeien.
Mijn god, waar zal ik beginnen… Dit is zo’n hilarisch slecht
boek, dat ik gewoonweg niet weet hoe ik erover moet praten. De inhoud? Tja, het
gaat nog steeds over Nora die met Patch probeert een oorlog tussen Nephilim en
Fallen Angels te stoppen. Ondertussen is Nora zelf ook een Nephilim
geworden, dankzij haar vader (ja, serieus), maar haar vriendje Patch is een
Fallen Angel. Ik zei al dat het niet gemakkelijk was. Ik wilde het alleen
lezen, omdat ik van mezelf de gehele boekenreeks moest lezen en dit is de
laatste, maar ook omdat ik nieuwsgierig ben naar wat je vooral niet moet doen
als schrijfster. O, wat heb ik veel geleerd.
Ik zal eerlijk zijn. Dit is zo’n slecht boek, dat ik iets
heb gedaan wat ik nooit eerder heb gedaan. Ik heb werkelijk met post-it’s in het
boek aangegeven wanneer het zo ongeloofwaardig slecht werd, dat ik er iets op
schreef en het in het boek plakte. En het waren er zo gigantisch veel! Dus,
voor jullie plezier, zal ik al mijn post-it’s hieronder beschrijven in een mooi
lijstje.
Lijstje van meest walgelijke, hilarische, domme, idiote en
stomweg ongeloofwaardige dingen die ik in dit boek heb gelezen:
1. Sinds Nora een Nephilim is moet Becca Fitzpatrick ook beschrijven
wat alle krachten van zo’n wezen inhouden. Nephilim kunnen gedachten naar
elkaar sturen en zo communiceren én ze kunnen iemand laten hallucineren. Ja,
vanaf dat moment is het gewoon onzinnig om te lezen hoe Nora haar krachten
uitbuit. Ik zal een voorbeeld geven, vertaald uit het Engels: “Pas op! Probeerde ik hem te vertellen,
maar mijn gedachten werden geblokkeerd. Op de een of andere manier maakte hij
voor zichzelf een schild tegen me. Ik voelde hoe mijn woorden terugkaatsten, alsof
ik tegen een muur aanschreeuwde.”
Maakt ze een grapje? Dit klinkt echt als een LARP sessie van
een stel twaalfjarigen.
2. Nora heeft een halfzus genaamd Marcie, hier kwam ze pas in
boek drie achter. Ze gaan samen op onderzoek, op zoek naar een man. Nora heeft
echter een hekel aan Marcie. Als Marcie in een perfecte outfit, knap, blinkend
van het goud en goed gevuld langs een stel mannen loopt, is dit wat Nora denkt:
“Denk aan die man, zeg ik tegen mezelf. Je hebt betere dingen te doen dan
denken aan je energiezuigende jaloezie.”
Serieus? Meent Fitzpatrick dit echt als ze dit schrijft?
Denkt ze echt dat tienermeisjes jaloers zijn op iemand die ze haten? Denkt
Fitzpatrick echt dat dit een goede manier is om tienermeisjes neer te zetten,
in plaats van ze te leren hoe het wél moet?
3. Iemand heeft Nora net neergestoken en ze wordt naar het huis
van Patch gebracht. Daar komt ze erachter dat Patch met zijn ex samenwerkt om
de man te zoeken die Nora heeft neergestoken. Weet je wat Nora doet? Zeiken dat
hij niet met die ex mag samenwerken. O, ja, je bent net neergestoken, ligt dood
te bloeden op de bank en je vriendje zoekt een oplossing, maar nee, jij gaat
zeuren over zijn ex. Wat?
4. Marcie wil een feestje organiseren in het huis van Nora.
Nora moet meedoen, maar heeft nog niets geregeld. Dit is wat ze zegt tegen
Patch: “Ik heb een date nodig voor dat stomme feest. Ik wil beter zijn dan
Marcie. Ik wil een lekkerdere vent en ik wil een mooier kostuum. Ik zal iets
veel beters bedenken dan zij.” Hm ja…Becca…ik hoop dat je dit als grapje
bedoelde. Dit is niet eens grappig. Dit is gewoon te zielig voor woorden.
5. Nora raakt verslaafd. Ja, ik meen het. Verslaafd aan “Devilcraft”.
Een stom goedje gemaakt door Nephilim komend uit de hel, of zoiets. Dus even opgesomd:
eerst hebben we een zwijmelende, onbekommerde hoofdpersoon in boek één, dan een
suïcidale en inbrekende hoofdpersoon in boek twee, dan een vergeetachtige,
domme hoofdpersoon in boek drie en in boek vier een jaloers kreng als
hoofdpersoon, die uiteindelijk ook nog drugsverslaafd wordt? Sorry hoor, maar
dit gaat echt te ver. Becca Fitzpatrick is gevaarlijk voor tieners. Straks
denken ze nog dat dit allemaal normaal is.
6. Nora steekt haar tong uit naar Marcie, achter haar rug om.
OEHOE, ja zo gedraagt een vijfjarige zich. Niet een zestienjarige! Wat had
Becca Fitzpatrick in haar hoofd toen ze dit schreef? Dit is gewoon een
belediging voor tieners.
7. Nora valt de ex van Patch lastig met vragen. Als de ex zegt “rot
op, laat me met rust”, komt Nora tot de conclusie dat die ex toch echt geheimen
heeft en dingen verbergt. Eh, wat? Sinds wanneer is “laat me met rust”
hetzelfde als “ik heb een geheim”?
8. Ergens midden in het boek wordt een politieagent bestempeld
als bovenaards. Waarom? Nora voelt dat aan, sinds ze Nephilim is en er was
niemand anders in de buurt dan die politieagent. Een aantal hoofdstukken later
ziet ze die agent weer en doet ze net alsof er niets gebeurd is en alsof hij
nog gewoon een mens is? Wat? Waarom is de hoofdpersoon ineens haar conclusie
vergeten? Wat is dit voor nonsens?
9. Marcie is haar vader kwijtgeraakt en alles waar Nora aan kan
denken is: “Maar Marcie heeft al het geld van haar pappie gekregen en dat
terwijl ik een stomme oorlog moet leiden. O, wat ben ik jaloers.” Houd je kop,
denk ik dan. Wat een onzin gezanik. Dat meisje is haar vader kwijt en de
hoofdpersoon denkt nog steeds alleen maar aan hoe zielig ze zelf is.
10. Nora wil een vriend meenemen om een vijand te gaan
bespieden. Wanneer Patch haar misschien wil tegenhouden, staat er ineenkeer dit
in het boek: “Ik voel me net als Assepoester, die niet naar het bal mag door
een klein technisch foutje.” Hm ja, oké, want naar een bal gaan en Assepoester zijn
staat natuurlijk gelijk aan het bespieden van een vijand. O.o
11. Becca Fitzpatrick heeft blijkbaar een fascinatie met
sprookjes. Ergens in het boek, wanneer Patch gewond is en Nora hem wanhopig
probeert bijeen te rapen, gebeurt er dit: “Alsjeblieft Patch, wordt wakker,
smeekte ik, terwijl ik hem op de mond kuste, hopend dat het hem miraculeus
wakker zou maken.” Nee, echt, dat staat er. Ik moest mezelf tegenhouden het
boek niet uit het raam te gooien.
12. Nora is geen normaal mens meer maar een Nephilim, door haar
vaders bloed. Natuurlijk is haar halfzus daarom ook een Nephilim. Scott, de
jongen waar ze vroeger mee op school zat, is er een en natuurlijk niet te
vergeten alle Nephilim die naar het dorp waar Nora komen, want daar is
schijnbaar ook de verzamelplaats van alle Nephilim. Heel geloofwaardig
allemaal. Nee, het ergste was nog, toen Becca het door onze strot wilde duwen
dat ook Vee, de beste vriendin van Nora, een Nephilim blijkt te zijn. Wat een
onzin. Deze schrijfster is echte weg kwijt. Lalalala, laten we gewoon lekker
iedereen een Nephilim maken! Leuk joh!
Ik heb het boek weggelegd toen ik dat las. Ook al was het
maar tijdelijk, want het is me uiteindelijk wel gelukt hem uit te lezen. Met
moeite.
13. Eén van de vele kusscènes tussen Nora en Patch: “Kus op me
op een manier dat ik het nooit zal vergeten. Kus me op een manier die bij me
blijft tot ik je weer zie.”
Hahahahahahahahahahahaha. Dit is echt hilarisch. Hoezo
cliché? Becca pakt cliché, houdt ervan, knuffelt en kust het en hangt het met
omlijsting boven haar bed.
14. Fallen Angels zijn gevangen genomen in Hel, hoewel ze er
weer uit gaan komen. Nora wil dit voorkomen, ondanks dat ze er zelf nog nooit
is geweest. Ze weet niet waar het is en wat het is. Toch besluit ze met Vee “De
deuren van hel dicht te gaan rammen.” Ja, oké…wat jij wilt, Becca.
15. Er staat echt zo’n hilarische zin in dit boek, ik moet er
gewoon van lachen als ik hem nu weer lees. Patch zegt tegen Nora: “Wees mijn
meisje, Nora. Wees mijn alles.” Maar dan in het Engels: “Be my everything.”
Nou, je weet vast wel waar ik aan denk nu. Barry White.
16. Het boek eindigt met seks. Nora trekt de kleren van Patch
eraf en boem, daar eindigt het verhaal. Niets verder. Vier boeken lang heeft
Patch erop gewacht, hoewel hij af en toe meer een aanrander leek dan een
vriendje. En nu gaan ze het eindelijk doen en daar houdt het boek mee op? Wat
wil Becca daarmee zeggen? Eind goed al goed “let’s have sex”? Wat is dit voor
onzin? Gelukkig is dit het einde. Ik was er al klaar mee.
Mooi lijstje, vind je niet? Ja, dat dacht ik ook. Ik heb me
nog nooit zo gestoord aan iemands schrijfstijl als in dit boek. Ik heb er zeker
veel van geleerd, vooral hoe ik moet schrijven om mensen te ergeren, voor schut
te zetten of aan het lachen te maken. In dat opzicht is dit boek zeker
geslaagd. De ster is alleen voor Marcie; het enige goed geschreven karakter in
dit boek.
Sterren: 1/5
Finale (Engels) van Becca Fitzpatrick is te koop bij:www.bol.com
Also posted on Goodreads: http://www.goodreads.com/review/show/381109052
Review Finale - Becca Fitzpatrick
My god,
where do I begin… This is such a hilarious and bad book; I just don’t know how
to speak of it. The contents? Well, it’s still about Nora and Patch who try to
stop a war between Nephilim and Fallen Angels. In the meantime Nora herself has
become a Nephilim, thanks to her dad (yeah, seriously), but her boyfriend Patch
is a Fallen Angel. You can see where this is going. I just wanted to read it,
because I had to read the entire series and this was the last one, and I also
wanted to know what not to do as a writer. Oh, I’ve learned a lot.
I’ll be
honest. This is such a bad book; I did something I normally never do with
books. I literally stamped the book with post-its whenever it became so
unbelievably bad, that I had to write something down. There were so many of
those moments! So, for your amusement, I’ll describe what was on the post-its
down below and make a nice list of it.
List of
most disgusting, hilarious, stupid, idiotic, and outright implausible things I’ve
read in this book:
1. Ever since Nora
became a Nephilim Becca Fitzpatrick has to describe what kind of powers such a
creature has. Nephilim can send each other their thoughts as a way of
communication and they can also make someone hallucinate. Yes, from that moment
on it’s kind of absurd to read about how Nora uses her powers. I’ll give you an
example: “Be Careful!” I tried to
tell him, but my thoughts were blocked. Somehow he was shielding them. I felt
my thoughts bounce back, as though I were yelling at a wall.”
Becca is
kidding right? This sounds like a LARP game by a bunch of twelve-year-olds.
2. Nora has a
half-sister named Marcie. They only found out in book three. Together they’re
investigating a man. However, Nora hates Marcie’s guts. When beautiful Marcie
is wearing a cute outfit, combined with nice jewelry and is wearing a pushup
bra, Marcie walks past some guys who look at her. Nora thinks this: “Think about that man, I directed myself.
You’ve got bigger things to worry about than energy-sucking envy.” Seriously?
Does Fitzpatrick really mean this? Does she really think teenagers are envious
of someone they hate? Does Fitzpatrick think it’s a good thing to portray girls
like this, instead of teaching them how they should actually behave properly?
3. Someone
just stabbed Nora and she’s brought to Patch’s house. She finds out Patch has
been working with his ex to find the man who stabbed Nora. Do you know what
Nora does? She whines to Patch that he can’t work with his ex, because she’s
afraid they’ll do naughty stuff together. Talk about trust issues. And what the
heck, if you’ve just been stabbed, of course the first thing you do is worry
about your boyfriend’s ex. Wait, what?
4. Marcie wants
to organize a party at Nora’s place. Nora has to participate, but didn’t make
any arrangements yet. This is what she says to Patch: “I need a date for the
stupid thing. I need to upstage Marcie. I want a hotter guy on my arm, and I
want a better costume. I’m going to come up with something a million times
better.” Hmm, yeah…Becca…I hope you meant that as a joke, even though it’s not
funny at all. This is just too pathetic to even talk about.
5. Nora
becomes an addict. Yes, I’m serious. She’s hooked on “Devilcraft”. Some kind of
liquid made by Nephilim, stemming from hell, or something like that. So, to sum
it up: in the first book we have a swooning, care-free girl, then in book two
we have a suicidal and burglar girl as lead, in book three we have this
forgetful, stupid girl and in book four she’s a jealous witch who eventually
becomes a druggy too? I’m sorry, this is just too much. Becca Fitzpatrick is a
danger to teenagers. They might think all of that is normal.
6. Nora sticks
out her tongue at Marcie, behind her back. That’s what a five-year-old would
do, not a teenager! What was Becca Fitzpatrick thinking when she wrote this? This
is just a plain insult to teenagers.
7. Nora
bothers Patch his ex with questions. When the ex says “Bugger off, leave me
alone”, Nora comes to the conclusion that ex definitely has secrets and is
certainly hiding something. Eh, excuse me? Since when is “leave me alone” the
same thing as “I have a secret”?
8. Somewhere in
the middle of the book a police officer is labeled as unearthly. Nora senses
it, because of her being a Nephilim, and there’s no one else around, except for
the officer. A couple of chapters further she sees the cop again and suddenly
pretends nothing happened and she acts like he’s still human or something.
What? Why did Nora suddenly forget conclusion? What is this nonsense?
9. Marcie just
lost her dad and all that Nora can think about is: “She had money and I didn’t.
Hank had left me his doomed army and he’d left Marcie his inheritance. Unfair didn’t
begin to cover it.” BOO-FRIGGIN-HOO. Shut up, that’s all I can think. That girl
lost her dad and Nora can only think about herself.
10. Nora wants
to bring a friend to spy on an enemy. When Patch might stop her, Nora thinks: “I
suddenly felt like Cinderella, prevented from going to the ball on a small technicality.”
Uhm, yeah, of course, because going to a ball and being Cinderella obviously
equals spying on an enemy. O.o
11. Becca
Fitzpatrick apparently has some kind of liking towards fairy tales. Somewhere
in the book, when Patch is wounded and Nora desperately tries to fix him up,
this happens: “Please, Patch, wake up, I begged, kissing his mouth and wishing
it would miraculously wake him.” It’s in the book. I’m not kidding. I had to
keep myself from throwing the book out of the window.
12. Nora is not
a normal human; she’s a Nephilim, because of her father’s blood. Of course this
makes her half-sister a Nephilim too. Scott, the boy she used to go to school
with, is also a Nephilim and of course, let’s not forget about all the Nephilim
who come to the village where Nora lives just to talk with each other, because
of course that place is so important, or something. It’s very realistic, all of
it. The worst part about it is the fact that Becca actually dares to make Vee,
Nora’s best friend, a Nephilim too.
Why Becca?
Why? Why did you have to make the last remaining normal human being a Nephilim
too? What kind of rubbish is this? This writer has really lost her way.
Lalalala, let’s make everybody a Nephilim! How nice is that?
13. One of the
many kissing scenes between Nora and Patch: “Kiss me in a way I’ll never
forget. Kiss me in a way that will stay with me until I see you again.”
Hahahahahahahahahaha.
This is hilarious. How cliché is that? Becca grabs cliché, hugs it, loves it,
kisses it and hangs it on her wall, framed, above her bed.
14. Fallen
Angels are captured and put in hell somewhere in the book, but they come out
again eventually. Nora wants to prevent this, even though she’s never been
there before. She doesn’t know where it is, or what it is. Even so, she still
decides with Vee to “slam shut the gates of hell once and for all.” Yeah….Ok.
Whatever rocks your boat, Becca.
15. There’s so
many hilarious things going on in this book, it makes me laugh just looking at
them again. Patch tells Nora this: “Be my girl, Nora. Be my everything.” Well,
you know what I’m thinking about now. Barry White.
16. The book
ends with sex. Nora rips off Patch his clothes and BAM, the book ends. Nothing
further. For four books Patch has waited for this moment, even though for some
time he looked more like a sexual predator than a boyfriend, and now they
finally do it. And the book ends with that? What is Becca trying to say? All’s
well that ends well, “let’s have sex”? What kind of nonsense is this?
I’m glad
this is the end. I was finished with it before it was even over.
It’s a nice list, don’t you think? Yeah, I thought
so. I’ve honestly never been this annoyed by someone’s style in writing as I have
been with this book. I’ve certainly learned a lot, especially how to write to
annoy people, to shame them or to make them laugh. In that sense, I applaud
this book. The one star I give is for Marcie, the only character in this book
that was written well.
Until I die is het vervolg van Die for Me. Het verhaal gaat verder met Kate en Vincent die op zoek gaan naar een oplossing voor het feit dat Vincent zijn leven wil opofferen voor anderen. Vincent zal er alles aan doen om een normaal leven met Kate te kunnen leven, maar dat kan levens kosten. Nieuwe vijanden komen naar voren en algauw beseft Kate dat er misschien meer op het spel staat dan hun relatie.
Het boek zit wederom vol met poëtische beschrijvingen van de stad Parijs, evenals andere locaties verder naar het zuiden. Soms gaat Amy Plum weer te diep in op de uiterlijke schoonheden, in plaats van het verhaal voort te stuwen. Nog steeds erger ik me aan deze manier van schrijven, omdat ik graag wil weten hoe het verder gaat, niet hoe de omgeving eruit ziet. Dat laat ik liever over aan mijn fantasie, dus velen van die stukken heb ik maar gewoon overgeslagen.
Waar ik me ook aan stoorde was de vreemde communicatie en relaties in dit boek. Vincent heeft het constant over “mon ange” wat ik een vreemde benaming vind voor je meisje (het betekent mijn engel). Sorry hoor, maar in het echte leven heb ik nog nooit iemand zo zijn liefje horen noemen.
Uit het niets zijn een paar karakters ook opeens verliefd op elkaar. Mensen van wie ik dat totaal niet zag aankomen, ook niet in het vorige boek (ik wil niet teveel weggeven). Het is in ieder geval een beetje uit de lucht komen vallen.
In dit boek gaan we ook dieper in op een extra onderdeel van de Revenants, namelijk de Champion. De redder/verlosser van het kwaad (in korte zin). Vanaf het begin krijgen we al te horen dat het Vincent is, volgens de karakters, maar gelang het boek vordert, krijg ik wel degelijk in de gaten dat er iets niet helemaal haaks is. Eigenlijk weet ik aan het einde van het boek al de volledige waarheid, terwijl dat volgens mij niet de bedoeling was, aangezien het volgende boek (If I should die) daarover gaat. Jammer dat het Amy Plum er zoveel hints in heeft gegooid, dat het voor mij eigenlijk al vergald is. Het “geheim” is voor mij al geen geheim meer.
Amy Plum heeft het echter wel voor elkaar gekregen om me te laten focussen op bepaalde karakters en die te bestempelen als “bad-guy”, terwijl die het dan uiteindelijk helemaal niet blijkt te zijn. De echte slechterik blijft (bijna) tot het eind verborgen. Ik was dan ook wel verbaasd, toen ik erachter kwam.
Dit boek komt wat traag op gang. De helft van het boek vraag ik me af wanneer het verhaal nou eindelijk eens gaat beginnen. Ik kreeg niet het gevoel alsof er een duidelijke leidraad was. Daarentegen was het wel zo dat, toen het verhaal eenmaal duidelijk werd, het steeds sneller ging. Aan het einde zit er behoorlijk wat actie in en ja, meisjes vechten eindelijk ook eens mee (Yes!). Dus dat was heel spannend.
Overigens worden we achtergelaten op een heuse cliffhanger, jawel. En niet zo’n kleine ook. Kate is ten einde raad en dan krijgen we één minuscule hint voor onze voeten geworpen en de rest moeten we maar gissen, tot begin mei.
Al met al heb ik gemixte gevoelens over dit boek. Ik weet niet helemaal wat het is, maar er ontbrak een beetje oempf. Het was wel een mooi boek, maar hier en daar las het net zo lekker slappe thee smaakt. Gewoon net niet.
Sterren: 3/5
Until I Die van Amy Plum is te koop bij:www.bol.com
Also posted on Goodreads: http://www.goodreads.com/review/show/477021158
Review Until I Die - Amy Plum
Until I Die is the sequel to Die for Me. The story continues with Kate and Vincent who try to find a solution for Vincent, who fights the urge to sacrifice his life to save others. Vincent will do anything to be able to live a normal life with Kate, but it could cost lives. New enemies come forth and soon Kate realizes there might be more at stake than just her relationship with Vincent.
Again, just like its predecessor, this book is filled with poetic descriptions of Paris and other locations further south. Sometimes Amy Plum elaborates too much and describes so much random scenery that she forgets the entire story. I am still annoyed by this writing style, because it just doesn’t push the story further and keeps on hammering on the pretty little details I don’t want to know. I’ll leave those things to my imagination, so I more or less skipped those parts.
Another thing that annoyed me was the weird communication and type of relationships in this book. Vincent is constantly talking about “mon ange”, referring to his girlfriend (meaning my angel), which I find very awkward. I've never heard anyone calling their spouse that name.
Also, some characters just happen to have fallen in love with some other characters for no apparent reason. I could not see this coming at all. Those loves weren’t even remotely present in the previous book, yet they simply sprouted out of nowhere here. It’s kind of silly. But, I don’t want to spoil too much.
If I should Die adds an extra layer to the Revenants. The Champion is introduced and I already hear it’s Vincent, according to the other characters. However, as the book progresses I find out there’s something wrong with this. I already know the real truth by the end of the book, even though that was probably not something I was supposed to know, since that’s what the next book’s (If I should Die) going to be about. It’s a pity Amy Plum gave so many hints that she kind of spoiled it for me. The “secret” is no longer a secret to me.
Amy Plum did however manage to make me focus on a certain character, labeling him as the bad-guy, whilst finding out at the end that it’s totally not the case. The real bad-guy (almost) stays hidden until the end. I was a bit surprised, when I found out.
Until I Die reads very slow, in my opinion. During one half of the book I continuously asked myself when the story is finally going to start. I didn’t really get the feeling there was a clear motive/theme. It was all just a bit vague.
However, when the story actually did lift off, it seemed to go faster and faster. There’s so much action going on near the end and finally girls get to fight along (Yes! Girls kick-ass). So that was really exciting.
Apart from that, we’re also left with a huge cliffhanger. Kate is at her wits’ ends and then we get one small clue thrown in front of us. That’s it. We'll just have to guess the rest of it, until May, when the final installment comes out.
All in all I have some mixed feelings about this book. I’m not exactly sure what it is, but a bit of “oomph” was missing. It was a great book, but some bits read like badly steeped tea. Just yugh.
- Follow Us on Twitter!
- "Join Us on Facebook!
- RSS
Contact